Zondag 8 januari was Bram weer beter en vertrokken we uit La Paz, eindelijk, want de stad is groot, vol en niet ons ding. Op naar het zuiden, eerst de bus gepakt naar Oruro en vervolgens daar richting het treinstation om een ticket te kopen op goed geluk naar Tupiza. Het loket was maar4 x per dag open en dus moesten we 1,5 uur wachten voor we aan de beurt waren. Er was plaats dus om 19 uur die avond vertrokken om de volgende ochtend in Tupiza aan te komen.

Meteen een hotel geboekt, op zoek gegaan naar een organisatie voor een tocht naar de zoutvlaktes van Uyuni en geboekt voor dinsdag vertrek. Tupiza is een dorpje in het Zuiden met vooral veel italiaanse restaurants. In heel Zuid-Amerika kun je overal pizza´s, hamburgers en kip bestellen, alleen ontbijt is erg lastig. Ik heb inmiddels heel veel zin in een heerlijke salade hmm.Voor wede tocht gingen doen,wilden we de was nog laten doen, het is namelijk zo goed als overal verboden om de was te doen en een lijntje te spannen. En ondanks dat we aan het backpacken zijn enheus anders leven dan thuis, willen we soms echt wel schone kleren.Dus iemand gevonden die kon wassen en dezelfde avond weer kon leveren. Wij daarheen.. wat bleek, het had geregend (dat hadden wij ook ervaren) en de was was niet droog.. haha.. met nat goed richting de kamer en alsnog overal en nergens alles opgehangen om te drogen.

Dinsdag alles ingepakt, inclusief droge kleding gelukkig en om 9 uur bij La Torre Tours verzameld om met een Zweeds stel de tocht te gaan doen. Bagage op het dak, de chauffeur/gids en kok voorin en wij 4-en achterin. Direct aan het einde van het dorp begon de mooie natuur, schitterende vergezichten, kopermijnen, mooie bergen, lama´s, dorpjes waaronder Ghost Town met nog een halve kerk. Hier woonden families die zo rijk waren vanwege de goudmijnen. Vanwege de rijkdom en de hebzucht is er onenigheid onstaan en is men elkaar gaan ombrengen, de laatste familieleden zijn uiteindelijk in naburige dorpjes gaan wonen. Ergens halverwege zijn we gaan lunchen in de natuur, er werd een tafel gedekt met van alles te eten, zo leuk en lekker! De tocht ging steeds hoger de bergen in dat we op een zeker moment zelfs hagel en sneeuw hadden. Einde dag naar ons hostel echt in de middle of nowhere met een paar slaapzalen, 1 koude douche, 2 toiletten en 1 wastafel voor ca. 10 man. Dit is het begin van onze back to basic...

Woensdag vroeg eruit, geen enkel probleem want in zo´n slaapzaal wil je niets liever dan vroeg opstaan en dit achter je laten! Met de jeep op pad want er is veel te zien, lama´s met klosjes in hun oren (zo worden ze gemerkt) en het eerste meer met veel flamingo´s. Tweede meer was apart, hieruit halen ze de grondstof ´detergente´, dit wordt gebruikt voor sop, afwasmiddel, shampoo etc. Heel apart, een beetje een slijmerige drab om op te lopen. Daarna de Laguna Verde, een prachtig groen meer. Alle kleuren ontstaan door de mineralen die in de grond zitten. Binnen 10 min. waren we in de woestijn met giga rotsblokken,zo apart, de variatie aan diverse landschappen zo dicht bij elkaar. Meteen daarna door naar de lunchplek waar ze een Hot Spring hadden.. yeah. Meteen omgekleed en het water in gedoken, 32 graden en dus toch nog een lekker warm bad! Daarna door naar de geisers, jeetje wat een rotte eierlucht, maar ook weer prachtige kleuren in de grond en de pruttelende lava mooi om te zien. Als bonus nog Laguna Colorada gezien, een roze meer met flamingo´s, het water leek van dichtbij welk oranje fanta! Met bergen op de achtergrond lijkt het wel een plaatje uit een boek. Een mooie wandeling gemaakt bij het meer. Uiteindelijk gestopt bij ons hostel, wederom slaapzalen, alleen deze keer geen douche en 2 toiletten en wastafels om te delen met 20 man...

Donderdag een lange reisdag werd gezegd dus vroeg op en meteen de woestijn in om daar de boom van steen te bekijken, langs 4 andere meren gereden en geeindigd bij Laguna Negra, een zwart meer, dit komt vooral door de diepte en ook weer de mineralen. Het laatste meer van de reis en nu de vallei met rotsblokken nog waar ze een Conder zonder kop met gespreide vleugels hebben. Oftewel je kan in elk blok wel iets zien haha.. Even geklommen, beetje actief en toen richting Uyuni. Aan de rand van de stad was een treinenkerkhof. De locomotieven en wagons zijn gewoon geparkeerd om te verroesten en ooit te vergaan. Heel apart, stinken daar pff net een openbare vuilnisbelt. Maar de gids had bedacht om hier te lunchen dus bleven we even rondlopen, ze hadden schommels gemaakt. Na de lunch richting ons hostel gemaakt van zout, nou dat kon niet slechter leek ons. Zowaar.. we hoefden geen kamer meer te delen, alleen de kamer was de enige zonder raam, met een 2 persoonsbed (jawel) met hoofdeinde gemaakt van zout (leek sprekend een grafsteen haha) en meer paste er niet in. Prima we konden slapen.. en verder hadden ze 2 toiletten, die je moet doorspoelen met water uit de put, verder geen wastafels en geen douche..hihi. Tanden poetsen moest boven de pot.. nou mooi niet...! Vlak voor de zonsondergang gingen we naar de zoutvlakte.. spannend want dit is toch wel het toetje van de reis. Een grote witte vlakte met water vanwege de tijd van het jaar en allemaal hoopjes zout. Indrukwekkend zo wit en zo groot. Met blote voeten gaan lopen door het zout in het water, dat heb ik niet heel ver gered tot er iemand was van wie ik slippers mocht lenen, maat 46.. Dat hielp goed en toen zijn we nog even door gaan wandelen. Zonsondergang gezien.. prachtig.

De volgende ochtend zijn we rond half 6 vertrokken om de zonsopgang te zien, anders als de avond ervoor maar ook schitterend. Het hotel van zout gezien, uiteindelijk een enorm bouwval, lijkt in niets op de foto´s van internet. Na wat rondjes gelopen te hebben zijn we terug gegaan naar ons hostel. Hebben de rugzakken gepakt en zijn in Uyuni op zoek gegaan naar vervoer richting Chili. Geluncht midden op straat bij al het verkeer en afscheid genomen van de gids.

Die dag in Uyuni rondgehangen en ´s avonds de bus genomen om midden in de nacht aan te komen in Oruro. Volgende dag verder met een Chileens maatschappij naar Iquique, een kustplaats. Tjessus wat een rit... 8 uur zou het duren, bus vertrok te laat, bij de grens duurde het ruim een uur om erdoor te komen, vervolgens stapten er nog 5 passagiers in waar geen zitplaats voor was. Dus Bram had het geluk dat de dikke dame op een emmer, muffig en wel, naast hem kwam zitten in het gangpad. Klein kind op schoot.. pff afzien. Vlak na de grens werden we aangehouden door de politie, iedereen eruit, bagage controle, die extra mensen gingen eruit om vervolgens 500 meter later weer in te stappen. Welcome to Chile! In totaal zijn we 11 uur onderweg geweest. Maar.. hier is zon, zee, strand .. dus tijd om een paar daagjes te relaxen...

Liefs Bram en Meraja